teraz

i teraz własnymi  słowami mogę wyjaśnić, dlaczego powstał mus namalowania tych rzeczy:

to miała być wystawa z taśmami klejącymi .. rok temu byłam w Japonii i zachwyciłam się grafiką z taśm klejących na dworcach, na peronach – ścieżki z kolorowych taśm wyznaczają trasy, gdzie wolno iść, gdzie stać. Cały rok miksowało mi się w głowie, że koniecznie te taśmy chcę pokazać na obrazach, po prostu są takie rzeczy, że jak się je zobaczy to wiadomo, że to jest TO – strzał w serce – te taśmy tak działają na mnie …

a potem sytuacja na Ukrainie tak mnie ścięła z nóg, jak jeszcze nic w życiu. Myślę, że może Pani/ Pan  też to tak przeżywaliście. Dostałam paraliżu. Nawet najtrudniejsze chwile zawsze mnie mobilizowały, a teraz ciągle myślę, o tym, że tuż obok na wschodzie … akurat zbliżał się termin wystawy. Maluję nowe prace, zupełnie bezwiednie, zamiast malować abstrakcyjne znaki inspirowane grafiką drogową, z zachwycającymi kolorowymi taśmami, ten graficzny szał ewoluował w innym kierunku - na każdym obrazie jest człowiek otoczony taśmą  ogniochronną. (Janek niosący bukiet opadłych dmuchawców, Ania na trzepaku z taśmy bezpieczeństwa, chłopiec ufny, bezpieczny w ramionach dorosłego mężczyzny , Dziewczynka chroniąca swojego balonowego konika pod niebieską sukienką. ) Prawdę mówiąc bałam się ujawnić paraliżujący mnie strach, żeby nie rozsiewać paniki, ale może strach odczuwają i inni i można go przez mówienie o nim oswobodzić, oswoić. Można powiedzieć, że chciałabym wizualizować bezpieczeństwo, zaczarować, ochronić, zabezpieczyć świat pokoju. To nie będzie łatwa, beztroska wystawa, ale najważniejsza.

zapraszam Panią/ Pana gorąco do Galerii Miejskiej na 16 października na 18.00 ( czwartek – w Galerii Miejskiej zawsze wernisaż jest w czwartek – na ulicę Kiełbaśniczą 28 we Wrocławiu)