teraz

https://www.youtube.com/watch?v=C6NDJRhgcGE&feature=youtu.be

film zrealizowany w Galerii Miejskiej we Wrocławiu

i co?

i nic?

Zobaczyłam Place Vendôme z Catherine Deneuve – stary film, kiedy nikt nie wierzył w psychologię – gdzie ludzie rezygnują z zarobku kilku milionów i oddają diamenty… ale napatrzyłam się na Paryż, na piękną Deneuve, na piękne wnętrza, ściany z XIX boazerią, amfilady pokoi w ciemnych odcieniach głębokich zieleni, na piękne ulice, retro latarnie…

Dorosłość to jest zgoda.

Dojrzałość to jest zgoda.

Przymykanie oka na syf.

Na to,  że ktoś wysrał mi się właśnie na głowę.

A ja dalej – calm.

Owieczka.

I uśmiech.

Wjazd na podwórko na Cybulskiego – dziura urywająca podwozie – już zasypywałam ją gruzem.  Nie ja jedna.  Już 4 razy robiłam „wahacze” / cokolwiek to jest/ ktoś szalony zaprojektował „chodnik” idący  znikąd  donikąd. Ktoś inny,  szalony go zrealizował. Na podwórku gdzie jest syf i błoto.

I ja się na to wszystko zgadzam, zamiast się oblać benzyną i podpalić, zamiast wrzeszczeć i kopać, zrobić strajk albo codziennie latać z taczkami z gruzem.

Udaję.

Calm.

I uśmiech,.

To jest właśnie dorosłość.

Zgoda na syf.

Jak mnie to boli.

Jak strasznie kuje mnie w oczy cudny kolor „słoneczny żółty” na ścianie na przeciwko.

Chcę pomalować te kamienice dookoła.

Sztuka potrzebna jest nikomu.

Spokojnie można dalej żyć w syfie.

Tylko 2 tabletki rano i 2 wieczorem i osiąga się spokój.

gdyby ktoś z Państwa nie wiedział co robić z nadmiarem gotówki to może zasponorować … – właśnie wpadł mi do głowy genialny pomysł

Moja najlepsza modelka stworzyła właśnie stowarzyszenie – po przeżyciu kolejnych 5 h w Galerii Miejskiej – artnomore – która zajmuje się unikaniem kontaktu z galerami sztuki. Organizacja miała początkowo za zadanie utrzymać dzieci artystów przy zdrowych zmysłach i pozwolić im dowiedzieć się o istnieniu świata poza galerią. Dzieci te,  ciężko doświadczone przez los codziennie muszą wysłuchiwać o malarzach, rzeźbiarzach, grafikach i innych popaprańcach, nie mają żadnej szansy wejść na ścieżkę normalności i spędzać całe weekendy jak porządne rodziny wśród półek galerii handlowych. Dla nich, ale nie tylko, powstaje właśnie tajna mapa miasta Wrocławia, która wytycza bezpieczne trasy, slalomem omijając każdą galerię oraz jej okolice. Nawet miejsca, gdzie dawniej była galeria,  są zagrożone możliwością odrodzenia się myśli, że galeria mogłaby tam powrócić,  i te podejrzane rejony bezpieczna trasa także starannie omija. Wstręt i chroniczny lęk przed galeriami można skutecznie wyleczyć tylko unikając z nimi jakiegokolwiek kontaktu, a przede wszystkim kontaktu wzrokowego. Dlatego osobnik, który jeszcze nie nabył mapy artnomore ciągle narażony jest na cierpienia, bo liczba galerii 26 sztuk w mieście, stanowczo zagraża dobremu samopoczuciu artnomorowców. W tym dramatycznym momencie – kiedy ewentualnie doszłoby jednak do wykroczenia i galeria sama wepchnęła by się bezczelnie w oczy i zakuła swym zgubnym widokiem – należny niezwłocznie odwrócić się i błyskawicznie rozbieganymi oczkami znaleźć bezpieczny zakątek – galerię handlową, gdzie źrenica odpoczywa a serce doznaje ulgi, jest znów na znanym i bezpiecznym gruncie, tak upragnionym przez artnomorowca.

http://www.muzhp.pl/aktualnosci/1428/uroczyste-otwarcie-wystawy-muzeum-historii-polski-odwaga-i-pojednanie.html

fot. Mieczysław Michalak

wielkie dzieło pracowni Agnieszki i Tomka Szenk – zamówione przez Muzeum Historii Polski – czyli wystawa Odwaga i Pojednanie – zostało dzisiaj oficjalnie otwarte przez Panią premier Ewę Kopacz i Panią Kanclerz Angele Merkel. Takie osobistości poruszają się w kordonie po 10 ochroniarzy z każdej strony więc jestem szczęśliwa, że były o pół metra ode mnie.

Zostałam zaszczycona możliwością namalowania – wraz z kilkoma artystami – obrazów historycznych na tą wystawę.

Serdecznie zapraszam do Krzyżowej pod Świdnicą do przeżycia tego co oferuje to magiczne miejsce.

LOGO to znaczy „100%”

jest taka książka „tańcząca z wilkami” jest strasznie męcząca – długa i niektóre rzeczy powtarzają się do znudzenia – a jednak dla kobiety współczesnej żyjącej w kraju kultury łacińskiej jest jak podsunięcie twardej ziemi pod nogi, kiedy nie ma pewności co do niczego, rozedrgane piksele latają po głowie, nie można na niczym się skoncentrować, co chwilę może zadzwonić któryś z telefonów, messenger, czy inny diabeł i przerwać wywalczony przed sekundą ciąg myślowy… książka mówi o potędze kobiecości, o tym, że można bez poczucia winy czuć się dobrze w swoim ciele, o zmysłowości, która jest boska, czyli dana od Boga i że możemy się nią cieszyć, mamy do niej prawo… to co nie wolno, co nie wypada, co trzeba ukryć, a przynajmniej się od tego publicznie odciąć, dziecięca ufność, otwartość, beztroskie eksplozje śmiechu – to wszystko dochodzi mnie zza drzwi małego sabatu czarownic – zza drzwi pokoju 13latki i ściska mi się serce z radości… może się uda tą wesołość, spontaniczność, zuchwałość ochronić, nie dać się wrednym docinkom, starym babom, małym szczekającym pieskom, które będą szczuć i podgryzać młode kobiety z zawiści o ich piękno i wdzięk…  są takie kobiety, o których potem czyta się w książkach, że miały odwagę żyć naprawdę, kobiecość na 100%, mimo wszystko – teraz czytam ” perłę medyny”…