teraz

SPORT. Sport jest czysty moralnie, czarno-biały; wygrywasz lub przegrywasz; jest walka, ale to jest walka „ dla zabawy”, bez rannych. Artyści i sportowcy mają ze sobą dużo wspólnego. Ćwiczenia. Ćwiczenia codziennie. Pasja. Wytrwałość. Wiara. Niezłomność. Mrówcza praca. Działanie dla idei… i ciało. Sport koncentruje się na ciele. A sztuka? Sztuka też. My się zanurzamy w materii. Wczoraj odwidziałam Olę Kujawską w pracowni szklarskiej. 23.32. Dzielnica śpi. W jednych oknach światło. To Ona! Umorusana. Walczy. Na czarnych ciuchach biały pył. Ręce po łokcie w formie. Przyjeżdża do Wrocławia z Gdyni, żeby pracować… tak działa artysta.

Sport, ciało i ruch. Ciało obrazu, rzeźby, szkła. I ludzkie ciało. Zachwyca mnie człowiek. Celebruję ciało. Obserwuję skatów, akrobatów, sportowców. Maluję. Tak zawsze było. Zmieniają się tylko kolory, techniki, podłoża, skala.

Sport koncentruje się na utrzymaniu formy mentalnej. Motywacji. „ Sile ducha”. Artysta, żeby w rzeczywistości, wytrącającej nas z równowagi, zorganizować sobie miejsce mentalne na pracę twórczą, musi być ze stali.

Może nam wszystkim chodzi o oderwanie się? O latanie? O przekraczanie limitów ciała? Może my wszyscy jesteśmy istotami duchowymi i zatracamy się w działaniu?

A muzyka?.. natychmiast przejmuję jej nastrój. Mogę się muzyką wykończyć lub naładować.

Przy „dziwny jest ten świat” powstała ta praca.

Dziwny jest ten świat, prawda? człowiek tak delikatny i czuły, twardy i zdolny do tak pięknych rzeczy..

nie zginie nigdy

” chora, chorsza, trup ” ! wczoraj w nocy usłyszałam od Magdy Sz. opowieść o tym jak koleżanki przebijają się która choruje bardziej albo która ma gorzej

… sama nie raz brałam udział w takich dyskusjach… jaki się człowiek wtedy czuje ważny… my to lubimy… zło jest w każdym człowieku, zło to jest pozwolenie mu działać we mnie, zło, które polega na biciu pięścią jest łatwe do rozpoznania, co innego wężowisko żmij, które zagnieżdża się w sercu intelektualisty… niektórzy są skupieni na celebrowaniu swojej zajebistości… chcą się odżegnać od swoich prostych korzeni, ojca, co chodził za pługiem, chcą skomplikowanymi słowami zagłuszyć pustkę w głowie? wynieść się ponad innych?… ile niedoczytałam.. bo tego się czytać nie dało… psueudointelektualnych recenzji z wystaw, które były tak napisane, żeby podkreślić ” uczoność” pisarza, zamiast wyjaśnić w klarowny sposób intencję… dobra, ale pisząc to szerzę zło, bo ocenam i krytykuję… geniusz, to jest ktoś, kto napisze tak recenzję, że zrozumie ją 5 letnie dziecko…

z większości spektakli wyszłam, większość książek zamykam na 3 stronie, większości filmów po trailerze już wiem, że nie chcę wprowadzać do głowy, większość produkcji artystycznych nie jest dla mnie, bo intencje, z jaką była tworzona nie jest dobro, a to jest najważniejsza rzecz … może intencją wystawy być danie odbiorcy do rozwiązania łamigłówki, przeprowadzenia go przez jakiś proces, ale nie można mu odebrać nadziei…

.

tu widzisz obraz z matką, kobietą ” inteligent people make peace” zasłania sobą kilkoro dzieci. praca z 2014 – dlaczego go namalowałam? bałam się? co to było? aneksja Krymu tym razem?

.

pytanie na teraz: czy chcę dobra? czy robię pokój? bo pokój się robi. minuta po minucie.

.