teraz

po co, do czego wracasz?

Przeczytałam u Marii Poprzęckiej, jak historyk sztuki „opisuje” artefakty. Skąd twórca czerpie. Na co patrzy malując. Na tak gęstym polu minowym obrazków, jakie wyprodukował 20 i 21 wiek, łatwo o inspiracje. Sama pcha się do oczu. Wczoraj oglądałam film ” szczęście ty moje” o Rosji, nie dokończyłam, nie jestem w stanie przyjąć więcej takich obrazów, tak mocnych, dramatycznych, niestety prawdziwych, wpuścić do głowy. Zobaczone raz, zostają tam na zawsze, mimo, że staram się zapominać jak najwięcej, pamiętać tylko dobre momenty, malować dobre, wesołe pszczoły, bąki, kobaltowe komary. Szum, hałas, jazgot informacji napiera…

To zdjęcie,  z któregoś portalu informacyjnego z internetu, stało się początkiem obrazu.

Cztery prace z tej serii są pokazywane w Stacji Dizajn we Wrocławiu. /budynek dworca Świebodzkiego, od strony ul. Tęczowej/

ludzie mają głęboką potrzebę zadawania sobie pytań, szukania duchowości, przebywania ze sztuką, poszukiwania, czytania, dyskutowania

obraz z cyklu wioślarze 70-90 cm akryl plotno

Wczoraj film: „Miles i ja”.  Mieć w sobie szaleństwo. To się chyba wynosi z domu. Postawę. Są tacy, którzy się rzucają na główkę ze szczytu góry, bo wierzą, że polecą, i lecą.

https://www.youtube.com/watch?v=AKAhkaycqKY