teraz, kiedy przejechaliśmy już przez prawie pół wystawy, tu na blogu…
31 maj 2018
zostaje nam porozmawiać o obrazach, które pojawiają się po przestawieniu jak w kostce Rubika systemu myślenia. łapię każdą myśl, która ocenia – nawet siebie. czy dobrze to zrobiłam. doskonale. najlepiej jak umiałam. może za rok zrobiłabym to lepiej. nie – lepiej. inaczej. a dzisiaj robiąc najlepiej jak potrafię, jak wiem, jak czuję, robię to właśnie tak.
+
dochodzimy do chłopca w wielkim ubraniu.
” Większy, niż sam o sobie myśli”
+
zrobiła na mnie wrażenie opowieść o tym, że człowiek jest wielki. jest stworzony, żeby być wielki. może świecić. może wszystko.
więc czemu się kulę. czemu leżę godzinami w embrionalnej pozycji. po co się garbię. po co nie wierzę.
+
i teraz chodze po Wrocławiu, patrzę na ludzi i widzę każdego wielkim i wspaniałych i zdolnym do pięknych myśli i robienia cudownych rzeczy
+