teraz

zmiana świadomości : spektakl teatru ZAR „Amine, Sisiter”: nie wyobrażam sobie, że można dać z siebie więcej, nie istnieje jeszcze wyższa półka… czy w teatrze mówi się o jakości, perfekcji, doskonałości? jakich się używa słów? to doświadczenie dla mnie jest poza opisem. podjechał jeden samochód, potem drugi jeep, nieduża grupa ludzi przed teatrem. czułam się jakby w moim mieście była kopalnia złota i przychodzi kopać tylko 40 osób. to niewiarygodne. kiedyś to już przeżyłam, wtedy na koncercie jazzowym. na wystawach już wiele razy. zdumiewające. a może po prostu muszę w końcu zrozumieć, że sztuka jest elitarna. nie chcę się z tym pogodzić. wydawało mi się, że trzeba rozpowszechniać, uświadamiać, zapraszać, czytać dzieciom, budować Capitole, organizować festiwale.. a dzisiaj mam zamieszanie w głowie.