teraz

* muzyka Davida Bowie była dla mnie nie do przyjęcia, poza przebojami Dancing in the Street z Jaggerem i zabójczą China Girl nie byłam wstanie go słuchać.. była dla mnie hałasem, niezrozumiałym i skomplikowanym…teraz, kiedy czytam jego biografię i co strona słucham karzdego kawałka, o którym jest mowa, czytam o dzieciństwie, o genialnych artystach, których spotyka i którzy go inspirują, teraz, jego muzyka jest dla mnie cudowna, mogę jej słuchac i słuchać w nieskończoność
* może to samo dzieje się ze sztukami plastycnymi, może gdyby na lekcji plastyki raz w tygdoniu przejść się z młodzieżą na dwie wystawy w mieście, gdzie kurator opowie w 10 minut o co chodzi, może za 5 lat będziemy mieli ludzi, którzy będą czerpać frajdę z taj dziedziny sztuki, która byłaby dla nich zamknięta…bo niełatwo samemu wziąśc się za studia każdego artysty po kolei…
* muzyka ma tą łatwość, że leci sobie w tle cały dzień albo z radia, albo z telewizji, jest obecna za darmo, bez wysiłku – żeby wejść do galerii trzeba podjąć świadomą decyzję – to nie dzieje się samo – może dlatego jest tak bardzo elitarna – może to ta dobra strona tematu – tak jak poczucie, że jesteś na najwyższej górze swiata, jest dostępny tylko tym, którzy się tam dostali osobiście