wolni od przemocy Marshall B. Rosemberg – powtórka
29 sty 2021
hej,
obiecałam sobie, że na 1 czerwca, na dzień dziecka, dla dzieci, dla nas, będę publikować ten skrót z książki,
bo jak zaczniemy się zmieniać, to za tydzień już będziemy innymi ludźmi,
wdrożymy nowe zasady życia, świat będzie lepszy..
……………………………………………………………………….
dzisiaj się zagęszcza atmosfera, przypomnijmy sobie więc:
co to jest przemoc, jak jej zaradzić :
przemoc była i jest
ale czy musi być ?
UWAGA! linia frontu nie przebieg między dwoma osobami !
LINIA FRONU PRZEBIEGA W SERCU CZŁOWIEKA
ja, każdy z nas ma oczyszczać swoje serce z oceniania, z „wiem lepiej”, ze stawiania na swoim, z krytykowania, z uprzedzeń i przyklejania etykietek…
……………………………….
przemoc jest też słowna
o przemoc obwiniani są zazwyczaj mężczyźni…
ale pani, może trajkotać nad głową, tak oceniać, tak niszczyć, tak wyzywać, że trzeba taką agresję słowną nazwać po imieniu: przemocą
jak zaradzić?
zacząć od siebie wyłącznie
nie oceniać – to dogmat
wiem, bo mam wielką ochotę oceniać i zawsze jak się za to wezmę, wiem, że komuś może być przykro, a po co robić przykrość człowiekowi?
więc dla przypomnienia : jest książka Marshall’a B. Rosenberg’a „To co powiesz, może zmienić świat”,
z której można się nauczyć jak mówić
lepiej zamilknąć dopóki się jej nie przeczyta i nie wdroży
oto wyciąg z tej książki, który zrobiłam dla siebie, ale udostępniam, dla tych, którzy też lubią się uczyć:
Marshall B. Rosenberg opracował system skutecznego porozumiewania się bez przemocy.
Większość rozmów wynika z niezaspokojenia naszych potrzeb. Zwracamy się do innych, żeby powiedzieć im o naszych potrzebach. Słuchamy innych, aby zrozumieć ich potrzeby. Ludzie, z którymi się stykamy nie mają obowiązku zaspokajać naszych potrzeb. Mogą, i wtedy może być nam lepiej, ale nie muszą. Podobnie jak my nie musimy zaspokajać ich potrzeb. To my mamy dbać o nasze potrzeby. Próbując wzajemnie się zrozumieć, możemy sprawić, by życie było przyjemniejsze. Jak to zrobić? Rosenberg pokazuje 5 kroków. Jeżeli będziemy szanować drugą osobę, nie oceniać i nie stawiać diagnoz z góry, wyrażać jasno swoje uczucia, potrzeby i prośby to nasze relacje i rozmowy będą satysfakcjonujące. Nasze życie stanie się łatwiejsze i przyjemniejsze. |
+ TAK: Szanując drugiego człowieka, uznajemy, że na przykład ma prawo mieć taki porządek w swoim pokoju jaki mu się podoba.
- NIE: Z góry zakładamy, że tylko ja wiem, jak ma wyglądać w pokoju córki i syna i zmuszę ich wszystkimi metodami do tego, żeby podporządkowali się mojej wizji. 1. krok: OPIS SYTUACJI: zaczynamy każdą rozmowę od opisania sytuacji – bez oceniania, bez stawiania diagnoz, bez epitetów, z dobrym nastawieniem do rozmówcy, z otwartością na jego potrzeby i prośby. # Odpowiadamy po prostu na pytanie: „co obserwujemy”. (w książce Marshalla jest przykład ze sprzątaniem – ciągnę go do końca ) + TAK; „Są brudne naczynia w zlewie. ” - NIE: „ Jesteś leniwa / jesteś brudasem / Jesteś niewdzięczny / Ja sama muszę harować / Nikt mi nie pomaga” – to są oceny i diagnozy – jeżeli tak zaczniemy rozmowę – druga osoba poczuje się oceniana i atakowana – przejdzie do kontrataku, zamknie się na nasz komunikat i nie osiągniemy porozumienia. = przykład: – zamiast – jesteś leniwa – ( ocena ) mówimy: jest 5 pm. twój pokój jest w takim samym stanie jak był kiedy wychodziłam do pracy. 2. krok : UCZUCIA: Mówimy, o tym co czujemy w opisanej sytuacji. # Odpowiadamy na pytanie: „… kiedy robisz to co robisz czuję…” + TAK: „ Kiedy w naszym domu jest bałagan, czuję się źle / zirytowana / rozdrażniona / smutna”. - NIE: „ Jesteś bałaganiarzem / czuję się niezrozumiana / wykorzystywana / manipulowana / czuję, że nie powinnaś mnie zostawiać z całą pracą domową” – to są analizy lub oceny, które w naszym rozmówcy wzbudzają tylko agresję i niechęć. - NIE : „Kiedy nie sprzątasz swojego pokoju ranisz mnie” – to manipulacja, wykorzystująca poczucie winy. + TAK: „ Kiedy nie sprzątasz swojego pokoju, jest brudno i czuję zażenowanie.” = nie jesteśmy przyzwyczajeni do nazywania uczuć i do mówienia o uczuciach, więc poniżej przykładowa lista uczuć, która pomoże nam nazwać co czujemy: * uczucia: kiedy nasze potrzeby są zaspokojone: zdumienie, radość, bezpieczeństwo, poruszenie, ufność, optymizm, entuzjazm, duma, przypływ energii, ulga, spełnienie, ożywienie, zadowolenie, zdziwienie, nadzieja, wdzięczność, natchnienie, wzruszenie, zaintrygowanie, zaufanie. * uczucia , kiedy nasze potrzeby nie są zaspokojone: złość, rozpacz, rozdrażnienie, niecierpliwość, zmartwienie, irytacja, dezorientacja, samotność, rozczarowanie, zdenerwowanie, zniechęcenie, przytłoczenie, zaniepokojenie, zakłopotanie, zażenowanie, niechęć, frustracja, smutek, bezradność, skrępowanie. *uznajmy, że każdy jest odpowiedzialny za własne uczucia. *przyczyną naszych uczuć nie jest zachowanie innych ludzi tyko nasze potrzeby – niezaspokojone potrzeby. 3. krok: POTRZEBY: jaką mam potrzebę? Rozpoznaj jakie potrzeby tworzą twoje uczucia. # Odpowiadamy na pytanie: „czuję się tak jak się czuję ponieważ potrzebuję …” - NIE: „ Jestem wykorzystywana przez wszystkich” + TAK : „Mam potrzebę ładu i porządku i mam potrzebę, żebyś mnie wspierał w pracach domowych”. wszystko co robimy, robimy z jakichś powodów. Jakie to są powody? jakie nasze potrzeby nie zostały zaspokojone, że zaczynamy rozmowę? 4. Krok: PROŚBA : konkretna; sprecyzowana: przedstawiona przy użyciu języka pozytywnego działania; z wiarą w dobre intencje rozmówcy: *prośba to nie żądanie # Odpowiadamy na pytanie: „co może zrobić druga osoba, abyśmy poczuli się lepiej?” Mówimy: …” chciałabym, żebyś ty…” - NIE: „Posprzątaj ten pokój, bo pożałujesz”, + TAK: „Proszę, zaściel łózko i wrzuć rzeczy do pralki”. *zawsze mamy wybór i dajemy wybór drugiej osobie. 5. Empatia: jak słyszeć uczucia i potrzeby innych niezależnie od tego jak je komunikują. Spróbuj zrozumieć, co stoi za komunikatem drugiej osoby i upewnij się, czy się nie mylisz: # Opisujemy: ”Czy mówisz o tym: / że czujesz …. / że twoja potrzeba …” * przeprosiny należą do języka przemocy. Zakładają błąd: to twoja wina, musisz więc żałować, że jesteś straszną osobą , z powodu tego co zrobiłeś” – kiedy zgadzasz się, że jesteś straszną osobą i kiedy wystarczająco żałujesz, możesz otrzymać przebaczenie. „przepraszam” to część tej gry. * nie umiemy mówić o naszych uczuciach i wyrażać naszych potrzeb. Inni też tego nie umieją. Możemy starać się to zmienić i pomóc innym. * często, kiedy ktoś robi coś, co nam się nie podoba, myślimy o nim „wróg”. Ten obraz wroga, który w sobie pogłębiamy za każdym razem, kiedy myślimy o tej osobie, blokuje naszą umiejętność zobaczenie w niej człowieka, który ma uczucia i potrzeby. Być może ta osoba, z powodu nie zaspokojenia którejś z jego potrzeb, robi to co nam się nie podoba. Jeżeli spojrzymy na tego człowieka bez uprzedzeń, możemy dostrzec jego potrzeby, a kiedy o tym z nim porozmawiamy, jak je można inaczej zaspokoić, damy mu szansę na zmianę. Oceniając go i każąc nie dotrzemy do przyczyny jego zachowania i problem będzie się pogłębiał. * … nawet kiedy mylimy się, ale szczerze staramy się zrozumieć uczucia i potrzeby drugiego człowieka, pokazujemy mu, że troszczymy się o jego uczucia i potrzeby i zaczyna się porozumienie” *Człowiek nie utkał sieci życia, człowiek jest w niej jedynie nitką. Cokolwiek robi tej sieci, robi to sobie. Wszystkie rzeczy się łączą” Chief Seattle * pokój wymaga czegoś bardziej skomplikowanego niż zemsta czy nadstawianie drugiego policzka – wymaga empatycznego kontaktu z lękami i niezaspokojonymi potrzebami (które dostarczają impetu do atakowania ludzi)” * kiedy ludzie mają kontakt ze swoimi potrzebami, nie odczuwają złości, która sprawia, że chcą ukarać innych. Dokonajmy oceny naszych potrzeb: czy są one zaspokojone czy nie? Bez „udawania się do głowy” i robienia wrogów i złoczyńców z ludzi, którzy naszych potrzeb nie zaspokajają. *” kiedy ludzie nawiązują kontakt z potrzebami, które kryją się za złością, frustracją i przemocą, zaczynają żyć w innym świecie… opisanym przez Rumiego , trzynastowiecznego sufickiego mistyka i poetę: poza kategoriami czynów dobrych i złych jest pole: tam się spotkamy.” * potrzebujemy uwolnić się od wizerunku wroga” *” nawiąż empatyczny kontakt z cierpieniem drugiej osoby” *”kiedy ludzie czują się zrozumiani łatwiej im jest otworzyć się na inne możliwości” *postęp jest niemożliwy bez zmian, a ci, którzy nie potrafią zmienić swojego sposobu myślenia, nie potrafią zmienić niczego” George Bernard Shaw |
kategoria - akzsazc / Komentarze są wyłączone