teraz

leżę na wodzie

wiem, że jest przeźroczysta, ale przecież widzę, że ma tysiące odcieni  lazuru

stąd są kolory w tej serii portretów

 

chcę się stać przejrzysta – krystalicznie czysta

 

zamykam oczy, żeby mi widzenie nie przeszkadzało i wyobrażam sobie, że wszystko ze mnie wypływa,

że opuszkami palców sączy się z mojego ciała wszystko co je wypełnia

myśli, doznania, wspomnienia,

że staję się przeźroczysta,

że wypłukuje się ze mnie cała treść

że jestem totalnie wolna

lekka

nie trzyma mnie żadna kotwica – złość

dokładnie czuję, jak po ziarenku oczyszczają się mięśnie, żyły się przepłukują,

każda kość, wszystkie zakamarki ciała, każde najskrytsze wyżłobienie kręgosłupa

obmywa zdecydowanie fala po fali

jakby jakaś oszalała na punkcie porządków laborantka

przepłukiwała delikatnie moje kości serce włosy skórę

nic nie pamiętam

nie mam żadnych uprzedzeń

pamiętam tylko dobre rzeczy

odcinam wszystkie kotwice

do niczego nie jestem przywiązana

do żadnej rzeczy myśli poglądu pomysłu

niezależna

totalnie wolna

nic nie ma znaczenia, które mu nadałam wcześniej

bo w końcowym rozrachunku – nie ma

wagi

nie o to chodzi

 

chodzi tylko o to, żeby kochać i być

 

i to maluję

i to zobaczysz

na najnowszej wystawie

Galeria Pokusa, Wiesbaden

do 8 listopada 2019