teraz

spojrzałam na patelnię – ależ to jest przepiękny widok – zimne zielenie pora i półprzeźroczyste płatki cebuli na białym maśle – pycha – mieszam tą mandalę – wiruje energia

moja Mama robi najlepszą zupę porową wszech czasów :

1/3 kostki osełki masła na patelnię i na maleńkim ogniu szklić 2 duże białe cebule i pocięty por

nie muszą być małe kawałeczki, bo tak czy tak będą zmiksowane

jak te rzeczy się ze sobą dogadają

zalać je rosołem – ja zrobiłam na odwrót, czyli por z cebulą – to co z nich się stworzyło na patelni, dodałam do gotowego rosołu

dodaje się wtedy jeden ziemniak lub kartofel – zależy gdzie w Polce jesteśmy

i się sprawa gotuje jeszcze z 25 minut

doprawiamy : kolendrą, imbirem w proszku ( bo zwykły jest twardy i nie daje się zmiksować),

białym pieprzem, bo to jasna zupa jest, solą, gałką muszkatołową 1/2,

miksujemy blenderem na masę – gęsta ma być

robimy grzanki z długiej bułki

na maśle

miseczki napełniamy i przed kominkiem siadamy w fotelach, otuleni w koc ukochany

świeczkę goździkową zapalamy i jesteśmy w niebie