teraz

dobrze, że tak rzadko bywam na wschodzie, bo bym się oglądała za każdą twarzą

w Elektowni przedświątecznie

wiele lat zajęło mi zrozumienie jak bardzo ludzie są inni – i że to, w czym wyrośliśmy staje się naszym wzorcem metra – dla mnie dzicy lat 80 -tych są wizualnym standardem, najmilszą melodią, czymś co kocham i w towarzystwie takich prac czuję się cudownie

.

co za tym idzie także wzorce Dzikich są miłe moim oczom – ekspresjonizm, brutalizm początku 20 wieku, Emil Nolde, Ernst Ludwig Kirchner, Oskar Kokoschka, Egon Schiele

.

rozumiem, że to moje osobiste, różowe okulary przedstawiają mi świat w takich właśnie formach, że inni ich nie mają i nie widzą tak samo jak ja

.

oglądam wystawy, i tylko niektóre pamiętam, tylko niektóre mi się podobają, tylko niektóre do mnie przemawiają

.

moją misją nie jest przekonywanie każdego do pokochania tego co mi się podoba, raczej uczę się poznawać inne spojrzenia, a może zobaczę coś wartościowego dla mnie ?

.

warto oglądać wystawy. może Ty zobaczysz coś wartościowego dla siebie?

.

XY Syrenka

słyszałam, że przedwojenne warszawianki zamawiały materiały w Paryżu, a więc było to europejskie, eleganckie miasto

nie wiem skąd pochodzi zdjęcie z tył, ale podoba mi się

/ fot. w niezwykłych przestrzeniach Elektrowni Powiśle w Warszawie/

XY fot. w Elektrowni Powiśle