teraz

dziecko zrobiło zdjęcie żyrandola – takiego z kryształkami swarowskiego – od dołu – centralnie od dołu – podoba mi się jej punkt widzenia – to różowe linie namalowane sprayem – biały kształt to żywa, ogromna ośmiornica.

promuję malarstwo współczesne, a sama w głębi serca mam ogromny sentyment do baroku, do gotyku, do art nouveau. kocham targi staroci, antykwariaty.

już mi się ciśnie ocena :  jakie to wstecznictwo!. tak się przyssać do historii. to takie bezpieczne, łatwy wybór, odruchowy. my się w tym wychowaliśmy. z kryształowymi żyrandolami czuję się swobodnie. ze sztukateriami w kamienicach, z kutymi kratami. z drewnianymi rzeźbami chciałabym mieszkać.

historia sztuki płynie we krwi, nieuświadamiana nawet, ale jest. wpatrzona w stare maluję w 21 wieku nową odsłonę pop baroku. są nowe farby, nowe podkłady, pod innym kątem patrzę, ale wciąż patrzę na stare i dobrze mi z tym. zamierzam czerpać pełnymi garściami i bawić się tym tematem. to wszystko jest moje, twoje. tacy jesteśmy. stąd się wzięliśmy. można być dumnym z historii.

konserwatyzm? niekoniecznie. pokaż mi odważnego, który ten „tradycyjny” obraz powiesi w salonie.

inny przykład z cyklu „wystawa, której nie było”:  ”idę do przodu, biegnę do tyłu”. 82-812 cm

Michał. Mężczyzna. Trzylatek. Opiekunka patrzy na obraz nad jego łóżeczkiem.

Michał:

• tylko nie dotykaj. On należy do mojej mamusi i do mnie.

Mama kupuje nowy obraz. Michał jest szczęśliwy.

• Czy mogę z nim spać? Pyta mamy.

Piżamka w zwierzątka. Poduszka i obraz. Śpi z obrazem przez tydzień i wtedy można go już powiesić. Szukanie miejsca w domu. Gdzie najlepiej go będzie widać?

Kiedy przychodzą znajomi Michał prowadzi ich najpierw do nowego obrazu.

• czy on jest w tych albumach? pyta, kiedy mama przygotowuje książki, żeby pokazać je uczniom w gimnazjum.

Nawet jeżeli będzie jeszcze milion przeprowadzek, zmian, niepewności, coś zostało na zawsze. Miłość do sztuki. Może miłość do sztuki jest ucieczką jak narkotyki, zakupoholizm, granie w gry, ale czy niszczy, czy wzbogaca? Chciałbyś dostać taki dar od swoich rodziców? Chciałbyś podarować komuś taki dar, gdybyś mógł?

/imię dziecka zmieniłam/

Londyn. ten przedmiot zrobił na mnie kolosalne wrażenie – kolor, forma, wszystko, zamontowałabym sobie taką bramę, coś w tym stylu, drzwi tak zrobione, schody, cokolwiek – gdybym miała gdzie – piękna rzecz -

i wszystko jedno co to jest – to może mieć skalę klocka lego – może być zrobione z gąbki – podoba mi się – działa na mnie 

dziecko – iluzjonista – zabawa – sztuczka – znikanie – umowa – umiejętność – przeistaczanie się – zachwyca mnie

plus materiał – fluorescencyjny – lekko świecący – w dynamicznym – lekkim kolorze – zabawny – inny – cudny !

tak powstał obraz – zbudowany z emocji – możesz go czytać po swojemu – jak Ci się tylko podoba – wszystko co mnie zachwyca w mieście – stalowym – silnym – prężnym – szybkim – eleganckim – i w dziecku – żyjącym w wiejskim rytmie – w zapomnieniu – w bezpieczeństwie – w wyobraźni – jest tu zaklęte w formacie 120-190 cm kwadratowych.

nie ma takiej opcji, żeby wnętrze z fajnymi meblami, dywanami itp choćby nie wiem jaki projektant tworzył – miało tego kopa, który dostarcza sztuka. nie będzie tego czegoś, co daje 2 na 2 metry, obrazek.

Hiszpania. lotnisko. bezosobowy gigant. i nagle widzę rząd obrazów wzdłuż korytarza. tak. po prostu. dla wszystkich. dla Ciebie. dla mnie. wtedy możesz się poczuć jak w domu. miękko. wygodnie. przytulnie. mimo, że to jest wielkie, klimatyzowane pomieszczenie, w którym bez tego elementu szczęścia czujesz się jak przeźroczysty, wypruty z tożsamości. to wszystko zmienia się jakby różdżką ktoś nas zaczarował. za sprawą sztuki najbardziej wredny moloch nabiera ludzkiej twarzy.

i wracam. i wchodzę do Urzędu X w mieście X, do wydziału X. miejsce składania dokumentów. świeżo zrobiony remont. piękne drzwi. duża tafla szkła. i wielka naga ściana. gdyby tam wisiał obraz, image Urzędu by się zmienił, rozchmurzył. panie i panowie o twarzach spiętych i smutnych ustach, przejęci wagą każdego składanego świstka papieru, poweseleliby jak bohaterowie Disneya. wiem. przetarg. system. wszystkie zabawy w pieczątki. szkoda. może dojdziemy do tego, że w urzędach, szpitalach, przychodniach, siedząc i stojąc, czekając, będziemy w fajnym towarzystwie sztuki.

to się da łatwo zmienić. tylko trochę przychylności. tylko powiedzieć: TAK!

jakbyś się czuł w takim wnętrzu? jesteś w niebie? jest przepięknie! szalenie się cieszę, że moje malarstwo jest częścią tego zachwycającego mieszkania. projekt PPPlan. dopracowane detale.  w projekcie zadbano o najdrobniejsze szczegóły. z każdego miejsca w domu widać obrazy. swoboda, relaks, spokój i piękno. dziękuję za życzliwość właściciela, dzięki któremu możemy wszyscy podziwiać to wnętrze.

na obrazach dziewczyna – gimnastyczka. akryl na aksamicie.