teraz

po spędzeniu 3 tygodni w bardzo małej miejscowości, gdzie, w kawiarni siada przy mnie ekipa 5 dziewczyn lat między 20 a 25 i piją kawę – w dopasowanych, małych, cywilnych bluzeczkach i wielkich odblaskowo – pomarańczowych spodniach dla street-workerów – czy takie dziewczyny remontują drogi? w tipsach i fryzurach – robiące sobie snapy o9 rano? jadę w teren – i odkrywam: moje dziewczyny rozpierzchły się po placyku i w rękawiczkach monitorują każdy śmietnik. mają maleńką, białą śmieciareczkę – czystą jak wóz strażacki – i wydobywają wszystko,  z każdego miejskiego pojemnika i sortują „każden jeden” śmieć. wracając widzę śmieciareczkę jak przystaje przy posesjach położonych w drodze na plażę – poza „centrum”…..pierwszą rzecz jaką widzę po powrocie jest śmietnik, z którego beztrosko wypływają pęki butelek tak plastikowych, jak i szklanych i strasznie zabolało mnie serce….przy śmietniku w swobodnej pozie drzemie pan w chmurze zapachów świadczących o jego zapale do spożywania napojów, które wprawiły go w ten błogi sen. na mojej klatce wystawa butelek i papierów… i zapach… człekokształtni tutaj właśnie załatwiają swoje sprawy…na Dubois i Wojciecha Cybulskiego poproszę o postawienie śmietników na butelki… proszę też o to, żeby śmietniki w mieście miały 4 przedziały, gdzie można wrzucić plastik, papier, puszki i resztę… mogę zbierać skorupki po jajkach, bo słyszałam, że to kurom dobrze robi, jak dziobią te skorupki w swoim pokarmie …produkcja śmieci jest zbrodnią przeciwko ludzkości, nie kupuję, kupuje tylko to co jest mi konieczne, albo jest dziełem sztuki i to wzbogaca życie. wchodzę do marketu i nie widzę nic atrakcyjnego – widzę miliony ton plastiku w różnych kolorach, bez których swobodnie można się obejść. pan przy mnie kupuje 6 słoików na zaprawy – kiedy ja mam w domu 6 słoików po dżemach – ratunku… gdzie jest bank słoików, gdzie mogę oddać moje słoiki dla tego pana? zorganizujmy go!