pari pari
20 wrz 2011
niebo nad paryżem – taki film – w ostatniej scenie umierający na serce młody tancerz jedzie taksówką na przeszczep do szpitala i myśli – oni nie wiedza jak im dobrze – patrząc na ludzi – oni są tacy beztroscy – kto jest bez troski?
a jednak to że pewna osoba dzisiaj żyje, mimo, że wczoraj otarła się o smierć daje pewną perspektywę
cieszę się z malowania klatki na Dubois, z umytych okien, z koloru drzwi – na Dubis urodziła sie patronka europy – Edyta Stein – teraz mój dom jest na Dubois
kategoria - akzsazc / Komentarze są wyłączone