teraz

Is it possible to outsmart winter? let’s go to Wroclaw for a while

Winter. Studio. Work. What do I dream of? A turquoise warm sea. A white sand. A wide beach. A body that has ossified from the cold, ciliates, freezes. But I know paradise exists. I look for it. I see a film of a floating horse. A horse in the water. A huge, heavy body knows how to prance like a butterfly. What a sight! Totally abstract. I seemingly knew. I had read Winetou, etc. Some movies about the wild west, but now I imagine it from below. From the bottom. How he dances his ballet choreography. If a horse can become like a feather, then maybe all the weights I’m carrying, real and imaginary, let’s just throw them into the sea.

Winter will come. Will I let myself hang a homonto around my neck again or I would rather become a flying creature? Will I believe that I have to haul and carry? Will I allow myself to melt everything in the sea?

.

Zima. Studio. Praca. Co mi się marzy? Turkusowe, ciepłe morze. Biały piasek. Szeroka plaża. Ciało, które skostniało z zimna, kili się, zamarza. Ale wiem, że raj istnieje. Szukam go. Widzę film pływającego konia. Koń w wodzie. Olbrzymie, ciękie cielsko umie pruszać się jak motyl. Co za widok! Totalna abstrakcja. Niby wiedziałam. Czytałam Winetou itd. Jakieś filmy o dzikim zachodzie, ale teraz wyobrażam go sobie od dołu. Z dna. Jak tańczy swoją baletową choreografię. Jeśli koń potrafi stać się jak piórko, to może wszystkie ciężary, które dzwigam, prawdziwe i wyimaginowne, po prostu wrzućmy do morza.

Zima przyjdzie. Czy dam sobie znowu zawiesić homonto na szyję? Uwierzę, że muszę wozić i nosić? Czy pozwolę sobie wrzucić wszytko do morza?

.