teraz

nie przerywając czegoś, co możnaby nazwać snem, nie śpię, myślę ponuro i intenswnie. chodzą mi po głowie diabły, uczepiły się windy, chwiejnej i otwartej, w której stoję i jadę w górę. tak się panicznie boję, budzę się

.

śni mi sie zawsze woda, najróżniejsze rodzaje wody i najdziksze scenrariusze niebezpieczeństw

.

dzień nie jest lepszy, między 5.30 kiedy usilnie walczę, żeby nie wiedzieć, że już wiem, że już nie śpię, wyczerpana walką, kórą prowadzę całą noc, wlokę się po pierszą kawę, roztropnie piję najpierw ciepłą wodę, jak kazała dietetyczka, ohyda, nie da się tego polubić…

.

huśtawka, jest

wspaniale

i jestem za pół godziny na dnie dna. powoli realizuję jakieś bardzo ważne punkty, przygotowne na dzisiaj, jakaś gdzieś jest czarna lista, którą muszę koniecznie wykonać i wtedy będzie dobrze

.

nigdy nie udaje mi się dojść nawet do połowy

.

w końcu dorywam się do malowania ignorując wszystko inne, około 18 jestem po kilku kawach, ledwo stoję na nogach, o świetle zapomnij, ale to nie ważne, kolor który byłyszczy na powierzchni wody, morza, mam w głowie, potrzebuję tylko kilku godzin

.

wracam rowerem, czuję ciągle napięcie, ono nie zejdzie tak szybko, skoro się tyle stało nad płótnem w skurczu, wściekłym, nieustannie zmieniając, zmieniając, rozpoczynając od nowa i od nowa i od nowa, tonie prawda, całe godziny totalnego podniecenia, leci jeden utwór caly wieczór.. nie wiem, jutro zobaczę, nie wiem, nawet nie mogę postawić obrazu, żeby nie spłynął, nie wiem

.

podniecenie rano, żeby zobaczyć jak on wygląda, namalowany wczoraj, najgorzej jeśli farba, która wczoraj mokra połyskiwała i skakała do oczu jak dziecko, które chce się bawić, wyschnie tępo i sucho,,, najlepiej jeśli to wszystko, marzenia, niuanse i intuicyjne łamigłowki są tam, zostały zapisane na płótnie i bedzie je widać

.

sadystycznie nie idę do pracowni, torturuję się czekaniem i nie-wiedzą jak praca z wczoraj wygląda, mam tyle innych rzeczy, komputer, który pożreć może każdą duszę, zjada teraz mój bezcenny czas, a więc nie zobaczę dziś obrazu

xy anka mierzejewska malarstwo sztuka wspolczesna blue girl art contemporary