teraz

Dostałam bilet na #nh – „Zola” – Krytycznym wzrokiem pięknej Zoli widzimy jak jej koleżanka pracuje seksualnie ( edytowane ), a nasza Zola stanowczo odmawia, choć obie pracują tańcząc na rurze w nocnych klubach i nie brak im intratnych propozycji. Po obejrzeniu kilku aktów seksualnych oraz fragmentów genitaliów wyszłam z myślą : zmarnowałam dwie godziny?

Wczoraj jednak zobaczyłam nagrodę publiczności i dopiero te dwa filmy razem tworzą całą wypowiedź – “ Śmierć niewinności, grzech nieistnienia” – chłopcy w Libanie przechodzą inicjacje seksualną w domu uciech. Ale jakie to uciechy? Jesteśmy w głowie bohatera, chłopaka wiernego sobie, wrażliwego, bystrego, który czuje, że to w czym uczestniczy go zubaża i okalecza. Jednak nie ma innego wyjścia. To system. Społecznie zaakceptowana zmowa milczenia. Seksualność jest wciąż tematem taboo, nie tylko w Libanie.

W filmie “Zola” widać, ze zachód, choć niby wyzwolił się z ograniczeń, jedynie pozwolił na więcej swobody, ale nie przerobił tematu gruntownie, nie nauczyliśmy się komunikować się w rodzinach na te tematy. “ Śmierć niewinności..” jest wnikliwą opowieścią o nas wszystkich, którzy żyjemy w systemach, które nas duszą, I w których czujemy bezsilność, tak są potężne.

Reżyser George Peter Barbari odważnie wnosi do pokoju światło żeby przyjrzeć się potworowi, z którym żyjemy, nazwali problem i szukali rozwiązania.

Kiedy człowiek nie ma kontaktu ze swoimi uczuciami, nie umie ich nazwać, nie wie co się z nim dzieje. Jest w labiryncie. Dopóki nie nauczymy się komunikować będziemy porozumiewać się językiem przemocy. Jednym z tych narzędzi jest przemoc seksualna.

Mam wrażanie, że kino, które teraz jest sztuką najbliższą odbiorcy, które porozumiewa się demokratycznym językiem, wyciągnęło w wielu miejscach świata czerwone flagi i krzyczy : potrzebujemy prawdziwej komunikacji – chcemy prawdy, chcemy rozmowy.

Czuję, że potrzeba komunikacji jest tematem tegorocznych nowych horyzontów.

#nowehoryzonty #nh