teraz

Widzisz dziewczynkę w ortopedycznych butach, która się wstydzi swojego wielkiego nosa, której mama nigdy nie posadziła na kolanach i nie tuliła, którą tato wziął na łódź, kiedy panicznie bała się wody, wypłynął z nią na morze i wrzucił jak kociaka do wody, a sam natychmiast odpłynął, i nawet na nią nie spojrzał

 

Widzisz dziewczynę, którą zdradza chłopak – nie chłopak – ale miłość życia – która ma jeszcze nadzieję, że to się jakoś ułoży, ale kiedy jest w uciążliwej drodze po górach i wie, że mają się spotkać i wyobraża sobie szczęśliwe scenariusze dowiaduje się, że on w międzyczasie ożenił się z inną i ta inna już jest z nim w ciąży

 

Widzisz dziewczynę, której świat się zawalił, która wyje z bólu po rozstaniu, która jest bezdomna i widząc walący się 18 wieczny dom, z 20 koczującymi w niej narkomaniami, spontanicznie postanawia go kupić. Wpłaca połowę wszystkiego co ma –z  jej części, którą dał jej ex- chłopak i prosi w bankach o kredyt hipoteczny – jednak prawo mówi, że nie może wyrzucić nawet nielegalnie koczujących w domu lokatorów – okazuje się że na 1 piętrze tego zrujnowanego domu – mieszka dealer narkotyków – jego były właściciel – idzie do niego i rozmawia jak z człowiekiem – prosi go o pomoc – on obiecuje pozbyć się bandy narkomanów – bo tylko pod tym warunkiem bank udzieli kredytu, w zamian za dożywotnie mieszkanie w tym domu – oboje dotrzymują słowa – ona szoruje kupy, wymiociny, śmieci i smród, i zaprasza bankowców na oględziny – dom wygląda tak dobrze, że boi się, że bank może zechce wykupić go dla siebie – jest kredyt – dealer zostaje – ale i on jej się zwierza – ma dzieciaki w poprawczaku – chce je odzyskać – więc pierwsze pieniądze idą na remont jego części domu – dzieci wracają – a cotygodniowa wizyta pracownicy pomocy społecznej – nadzorującej jego postępy w roli ojca – kończy się romantycznym związkiem, a w końcu ślubem – byłego dealera, który wyszedł na prostą – a naszej dziewczynie jeszcze jakiś czas kapie na głowę z dachu – lecz powoli odbudowuje dom – dużo wyjeżdża – w tym do Tybetu, gdzie tworzy z mnichami pokaz, po którym oni przyjeżdżaj do niej – pod koniec wizyty odprawiają pudźę – ceremonię oczyszczania – po godzinie od ich wyjazdu – puka ex- dealer z żoną i zawiadamiają, że się wyprowadzają, bo maja nowe plany

 

Po 6 latach od rozstania dziewczyna zaprasza na święta ex- miłość życia z jego żoną i dzieckiem – mimo to, że jak opisuje ich relacje jej biografia „Pokonać Mur” – on przetrzymuje i nie daje jej dostępu do dokumentacji ich wspólnych projektów – co uniemożliwia jej pokazanie np. w Oxfordzie pełnego spektrum jej pracy-  pewnego dnia ex- miłość oferuje, że chce sprzedać jej swoją część dokumentacji za kolosalną sumę 300 tyś marek – więc przyciśnięta do muru – dziewczyna pożycza je od przyjaciela, bo dokumentacja w pracy performera, to wszystko co pozostaje –  za to ex- miłość wygrał z nią później proces w sądzie, i musiała wypłacić mu zaległe tantiemy – jego biografii nie czytałam – jak było miedzy nimi – nie dowiemy się i nie możemy tego oceniać – mimo to utrzymują ze sobą relacje i sama słyszałam jak dobrze o nim mówi

 

Chcę bardzo, żeby świat był dobry – boli serce jak się o tym czyta!

 

Teraz po latach tułaczki dziewczyna jest zapraszana do wpływowych galerii i muzeów i wtedy spotyka ją fala krytyki, że się sprzedaje… a od czego są galerie i muzea – jak nie od pokazywania sztuki – tam jest właśnie jej miejsce.

 

Słyszałam wiele rożnych zarzutów pod jej adresem, ale jeden swoją niesprawiedliwością szczególnie rani –  zarzut, że ona nic już nie robi  – od kogoś, kto o 15 zero zero wychodzi z biura – jej zarzucać, że nic nie robi?!

 

Można na przykład powiedzieć – „ ja nie wiem, co ona teraz robi, i chętnie się dowiem, co stworzyła od Momy” – zamiast pewnym tonem rzucać oskarżenia.

 

Dziewczyna ma dzisiaj 73 lat – znam kilka osób, które od 55 roku życia dostają emeryturę, oglądają seriale i naprawdę nic nie robią i co z tego? też mają prawo do życia, do miłości i szacunku.

 

Pewnie starczy wejść w Wikipedię, żeby dowiedzieć się co stworzyła od wystawy w Momie – ja wiem „tylko” o rzeźbie „Krzyk” w Oslo, o cyklu

„ Miejsca Mocy”  w Brazylii w 2012,  o tym, że zaprezentowała performace 512 godzin w 2014 w Serpentine Gallery w Londynie, że stworzyła wspólnie z Givenchy pokaz mody, że występowała w TED, i wykonała Projekt Wariacje Goldbergowskie w Park Avenue Armory – to takie małe nic – mi to wygląda na minimum 12 godzin roboty dziennie.

 

Naprawdę, Boże, gdziekolwiek jesteś, widzisz tą wredną krytykę i nie grzmisz ?

 

Szkoda wielka, że atakuje się i oskarża osobę tak dobrą i kochaną.

 

Dlaczego tak trudno znieść czyjś sukces? bo to jest wielki sukces – być artystą i przetrwać.

 

To, że jest sławna – to kole w oczy? ona nie pracowała dla sławy. pracowała dla idei. idee ją przyciągały. sława przyszła zasłużenie. i sława jest narzędziem – doskonałym narzędziem, żeby pokazać ludziom, którzy się nigdy wcześniej sztuką nie interesowali – performance.

Kiedy jeden artysta święci tryumfy, całe środowisko zajmujące się sztuką na tym zyskuje.

Miasto Toruń ma doskonała promocję. Same plusy.

 

Nie wszystkie jej prace mi się podobają, podjęłam inne decyzje, ale nie mi oceniać jakie prace zrobiła, albo jakie decyzje podjęła. Ale to nie ma nic wspólnego z szacunkiem jakim ją darzę.  Osobiście najbardziej podziwiam ją za postawę. Za uczciwość. Za wierność. Za dobre intencje. To zaszczyt usiąść naprzeciwko Niej. To jest wielki człowiek.

 

Delikatna, wielkoduszna, szlachetna, silna, wyrozumiała

kochany, dobry, dobry, dobry człowiek

o wiekiem, wiekiem, wielkim sercu – Marina Abramovic