teraz

Festiwal wysokich temperatur : myślałam, że będzie wystawa prac studentów, a było o wiele więcej ! mnóstwo rożnych warsztatów

i … i ….. i…. było fantastycznie!

Warsztaty w pracowni biżuterii. Warsztaty z odlewnictwa. Warsztaty z toczenia na kole.

W innym miejscu  zbudowany olbrzymi piec w kształcie gwiazdy, który na końcu fruwał w powietrzu, przy wtórze muzyki granej na żywo. czad. Muzyka wpływała na pracę ognia. Niesamowita idea i mistrzowska realizacja…

 

warsztaty, na które bardzo chcę pójść w następnym roku – a trzeba będzie zapisywać się wcześniej przez internet – to tworzenie szkła z kolorowych pałeczek nad płomieniem – ludzie siedzieli w specjalnych, przyciemnianych okularach i robili dziwne formy –  genialne !

Na korytarzach i w salach mnóstwo sztuki! Kafli szkliwionych, paneli z ceramiki, rzeźb z drewna i szkła;

 

cuda, cuda, cuda!

 

I gdzie ta sztuka jest ? Gdzie ona jest w mieście? Co się stało z artystami, którzy wyszli ze szkoły rok, dwa, trzy temu?  Gdzie działają ? Co tworzą? Gdzie są urzędy, w których wisi malarstwo? Gdzie są szpitale, w których chorzy mogą w ogrodzie patrzyć na współczesne rzeźby?  w salach mieć kolorowo – od fajnej, współczesnej grafiki? Gdzie są biura, gdzie dumą każdego prezesa powinno być tworzenie kolekcji – i eksponowanie jej – dla ludzi – dla pracowników – dla kontrahentów – dla siebie !

 

Nędza – u nas w mieście jest nędza – mi jest wstyd – że tak puste – bez sztuki – bez plastyki – jest miasto

 

– wstyd – wstyd – wstyd

 

gdybym dzisiaj była po stronie odbiorcy – to bym się puszyła i chełpiła, że kupiłam rzeźbę do biura – że tu wiszą obrazy takie a takie.

 

tak ! – kupiłam do tej pory 3 rzeźby i obraz też – na raty – tak, jak mogłam – i jestem dumna z tego! I szczęśliwa, patrząc na nie codziennie.

 

Pamiętacie, że zamalowali gołąbka pokoju Picassa w Warszawie?

 

Takie mam wrażeniem, że ciemnogród się nadal panoszy.

 

Sztuką i tylko sztuką możemy zaistnieć. Tylko sztukę mamy na światowym poziomie.

Zamiast to nosić na rękach co nas podwyższa i wyróżnia.  Zamiast to wspierać, kochać, eksponować, zasilać, opowiadać o tym, nagłaśniać, jest cisza, żenująca cisza w mieście! brrrrrrr

 

są wyjątki potwierdzające regułę – radio, które bardzo dużo mówi o sztuce – jest „wrocławsię”, a gdzie reszta?

 

„jeśli chodzi o plastykę –  to się nie znam”… ok – nie musisz się znać, ale uwierz tym, którzy się znają – idź na festiwal Wysokich Temperatur – idź na wystawę do Muzeum Architektury – kup sobie rzeźbę z ceramiki – pomalujcie sobie mural w kamienicy !

 

Wiem, że przeciętni Kowalscy się boją – panicznie się boją sztuki – ale może można spróbować nie być przeciętnym ….

” odważny nie żyje wiecznie, ci inni nie żyją wcale”

ja też lubię ikeę – ale po 20 latach ikei w Polsce, można już powiesić coś innego na ścianie,  niż plakat z Marlin Monroe, lub z legendarną uliczką z San Francisko.

 

Jedyne warsztaty, na jakie jeszcze się załapałam – to było olśnienie – można było na dostarczonym od artystów szkle- naklejać swoje wzory i potem to szkło samemu wypiaskować.

 

Brało się folię przylepną – wycinało z niej na przykład kształt pasów i naklejało na, załóżmy, szklankę. A potem trzeba było zejść na dół, do maszyny – w której były drzwiczki – wkładało się swoją szklankę do środka – można było ją oglądać przez szybkę,  i wsuwając do środka maszyny ręce, w specjalnych otworach – rękawicach – przyciskając nogą „on”,  jedną ręką obracało się swoje szkło, drugą ręką trzymając pistolet z piaskarką – piaskowało – czyli miejsca przejrzyste – uderzane przez piasek z wielką siłą, stawały się po chwili – matowe. Super!

 

Przyszłam do domu z własnoręcznie wypiaskowanym wazonem! Wielkie przeżycie i wazon w domu. Cudownie było.

 

Dużo ludzi. Ale mam nadzieje, że w następnym roku znajdzie się dla mnie miejsce i zrobię jakieś cudo z kolorowego szkła – nie mogę się doczekać!

o czym ja tu piszę ?  piszę o tym,  że sztuka jest najwyższą formą życia – tak tworząc jak i będąc odbiorcą – uczestniczę – uczestniczysz w życiu – tym najpiękniejszym -najprawdziwszym – poczuj to ! zamiast otworzyć kolejną paczkę czipsów – przed tefał – pośnięć pół sekundy na refleksję – kto ten świat może zmieć ? – to ja go mogę zmienić. to Ty go możesz zmienić – powiedz tak, zamiast nie – powiedz wreszcie – pierwszy raz w życiu – TAK

 

przed lustrem w łazience – po cichutku – żeby nikt nie usłyszał – jak myszeczka – tttttttttttttttt aaaaaaaaaa k

potem głośniej – umiesz! naprawdę !:  TAK !

a potem sobie ryknij na całe gardło – TTTTTTTTTTTTTTTAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKKK