teraz

>>plan. plan.plan. najważniejsze to mieć plan. wiedzieć dokąd się … <<

a teraz po zrealizowaniu wielkich turbo-planów,

weszło do głowy takie zdanie:

>>kiedy zrezygnujesz ze swojego planu, będą mogły wydarzyć się rzeczy, które są dla Ciebie dobre<<

w pierwszym wypadku ja mam pełną władzę nad życiorysem

w drugim – zasuwam, z ufnością, gdzie nacisk leży na ufności.

chciałabym mieć już tysiąc lat, już to zobaczyć z góry, z boku, z dystansu…

zorientować się o co chodziło w „tym” życiu.

i wydaje mi się, jak czuję fale emocji, jak widzę nas, mrówkoludzi miotających się w obłędzie,

że nie jesteśmy tu dla zabawy. niestety, życie nie jest po to, żeby pożyć.

każdy z nas rodzi się węglem, który szlifuje, aż stanie się brylantem.

sam. i nikt nie może mu pomóc.

i to boli.

i przebijanie się, komu jest gorzej, jest bezsensowne. i podejrzewanie, że komuś może być lepiej, jest bezsensowne.

można się na wstępnie wyluzować, i totalnie pozbyć zazdrości.

bo każdy dostał dokładnie tyle złota, talentu, urody i tyle obowiązków, cierpienia i strachu ile jest dla niego.

ci co mają stare samochody muszą je naprawiać. ci co mają nowe, płacą mandaty za przekraczanie prędkości.

tu nie ma nieba.

i wszystkie ułatwiacze, znieczulacze, są złe i zabronione i zostawiają skutki uboczne i im bardziej się znieczulisz, tym większego masz kaca. i im dalej uciekniesz, z tym większej odległości trzeba będzie wracać.

nie ma żadnej ucieczki. poza jedną : sztuką.

sztuka jest niebem.