teraz

dzisiaj rano usłyszałam fragment audycji ” na co dałeś, lub nie dałeś się namówić”..

„namówić, brzmi pejoratywnie. znaczy, że ktoś nam coś sugeruje, z intencją, która niekoniecznie ma na celu Twoje dobro.

myślę, że każdy, niezależnie od przyczyn, wie, czuje… co chce a czego nie chce. prawda?

zachwycony pewnym obrazem człowiek dzwoni do mnie, że szalenie mu się ów obraz podoba. chciałby ten painting posiadać. dodaje, że ma przyjaciela – malarza takiego a takiego. no tu sprawa jest przesądzona. rzeczony malarz słynie z nieukrywanej nienawiści do wszystkich innych produkcji poza swoją. uzurpujący sobie prawo do tytułu ” najlepszy malarz świata”  doradza wszystkim pytającym i nie pytającym. pieniąc się i pusząc zniechęca każdego potencjalnego nabywcę na prace inne niż jego własne, wierząc zapewne, że ma rację. mam nadzieję, że to z głupoty, nie z premedytacji.

moja znajoma artystka wstawiła do galerii we Wrocławiu piękną rzecz. klientka, choć poznała się na wartości dzieła, postanowiła, że wróci z przyjaciółką. zakupu nie było. były łzy. telefony. czy jeszcze praca jest. pracy już nie było. były inne. ale to już nie ten obraz. nie ta rzeźba. nie ten obiekt. czy pozycja przyjaciółki jako znawcy i doradcy jest mocniejsza kiedy tylko potwierdzi wybór, czy kiedy będzie mieć zdecydowane zdanie przeciwne?

tu chodzi o więź. więź między Tobą a obrazem. to jest osobiste. tego się nie da komuś przekazać, wytłumaczyć, opowiedzieć. to jest Twoja relacja.

wiesz sam. wszystko wiesz. nawet jeżeli to jest tylko na tą chwilę. jest sztuka, która pasuje Ci teraz, bo teraz jesteś taki/a, jesteś w takim związku, jesteś taką osobą. może za parę lat będziesz inny/a. inna sztuka do Ciebie przemówi. coś, na co dzisiaj nie zwracasz uwagi. ale zawsze wiesz, w danym czasie, że to to.  że to Ty. że to jest dla Ciebie.