teraz

$ Po co sztuka biznesowi? – wczoraj byłam panelistą na spotkaniu na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu zorganizowanym przez BCC, WS i Kobietę w Chmurze.

$ Jest przypowieść w Biblii o tym, jak dwie siostry Marta i Maria podejmowały Jezusa w domu. Marta przygotowywała jedzenie, Maria siedziała i słuchała co On mówi. Marta zaprotestowała, bo uważała, że tylko ona pracuje, a Maria się obija. Zwróciła się do Jezusa: poproś Marię, żeby mi pomogła. Jezus odpowiedział, że Maria też go przyjmuje, tylko w inny sposób.

$ Identyfikowałam się z Martą. Praca jest moim żywiołem.

$ Ostatnio spotkałam się z taką interpretacją pewnego zdarzenia: Facet wskoczył do basenu i go sparaliżowało. Musi leżeć. Jego dusza o to poprosiła. Poprosiła o czas na przeżywanie życia w środku. O możliwość zajęcia się sobą.

$ Szokujące wyjaśnienie? Jednak dzięki zetknięciu się z takim podejściem, mogę  inaczej spojrzeć na opowieść o Marcie i Marii.

$ Mam zawsze nieskończoną listę zadań. Zawsze jest za mało czasu. I nagle zafundowałam sobie wakacje we Wrocławiu. Zwiał mi samolot do Rzymu. Dlaczego nie zrobić sobie Forum Romanum na Górce Partyzantów? Dzień oglądania nieba.

$ Napłynęły nowe pomysły na obrazy.

$ Po co biznesowi sztuka?

$ „artyści to wolne ptaki”, ” artysta śpi do południa”, ” artysta” – mówi się często o kloszardzie, bo robi co chce i nie dba o to co będzie jutro. Wychodzi na to, że artysta nie bierze odpowiedzialności, kiedy biznes dźwiga na co dzień odpowiedzialność za wszystko. Nic bardziej mylnego. To krzywdzące przekonanie, jak wiele innych nieprawdziwych przekonań obowiązywało w poprzednich pokoleniach. Trzeba je zweryfikować i naprawić.  To jest schemat myślowy, w który wierzą niektóre roczniki i nie ma nic wspólnego z rzeczywistością.

$ Historia sztuki to historia bardzo pracowitych ludzi. Prawdziwi artyści są owładnięci tworzeniem. Są tytanami pracy. Czy Henry Mattis miał więcej z Marii czy z Marty? My, artyści myślimy cały czas o naszej pracy. Jesteśmy naszą pracą.

$ Artysta ma misję bycia. (idealnie ilustruje tą myśl : „Marina Abramovic – artystka obecna” ) Wsłuchiwania się w świat. Przyglądania mu się. Bycia czujnym. Jest napięty jak struna. Jest wrażliwy. Przewrażliwiony. Jest jak najcieńszy, najdelikatniejszy materiał. Reaguje na dotyk świata, jakby był bez skóry. Bez żadnej ochrony. Wyczuwający i reagujący. Artysta bierze na siebie odpowiedzialność w każdej sekundzie. Pisząc, malując, rzeźbiąc, projektując spoczywa na nim olbrzymi ciężar. Buduje. Artyści są innowatorami. Są kreatorami.

$ Inni w tym czasie robią inne rzeczy i nie widzą pracy artysty. Nie są w stanie jej docenić, nawet zauważyć, że ona istnieje.

$ Biznes może uczestniczyć w rozwoju, który inicjują artyści. Jest wielu przedsiębiorców, którzy to rozumieją, mają taką potrzebę, bo kochają sztukę.

$ Wyobrażam sobie, że to musi być wspaniałe uczucie, mieć świadomość, że dzięki mnie, dzięki temu, że mój biznes wspomógł działania wybranego przeze mnie artysty, świat idzie do przodu, rozszerza się świadomość. To by dla mnie było wspaniałe doświadczenie, zasypianie z tą myślą. Wszyscy możemy. Wszyscy mamy wpływ.

$ Rozmowa:

- czym się pani zajmuje?

- jestem bankierem.

- to nie jest dobra praca dla duszy.

$ Zagonienie w realizowaniu biznesplanu nie sprzyja duszy. To wyciskanie człowieka jak cytryny w korporacjach … gdzieś trzeba się ładować. Stacją paliw jest sztuka. Z nieograniczonymi zasobami. Te zasoby „produkują” artyści.

$ Po co sztuka biznesowi? Tak to widzę upraszczając: Marta jest biznesem. Maria jest sztuką. To są dwa rodzaje przeżywania życia. I każdy daje z siebie wszystko. Nie ma oczywiście podziału drastycznego, w każdym z nas jest część z każdej z nich.

$ Protestuję przeciwko  ocenianiu: artystom jest łatwiej… biznesowi jest łatwiej… to nieprawda. Każdy ma swoje problemy i swoje szczęście.

$ Potrzebujemy siebie nawzajem. Wymieniamy się energią, ideami, entuzjazmem.

$ P>S>  Gdzieś zagubiona została myśl, że przebywanie ze sztuką to przyjemność. I współpraca sztuka – biznes, też niech będzie przyjemnością.