teraz

przepraszam, ale muszę malować

a jest kilka innych rzeczy, tak bardzo ważnych, że aż mnie .. że nie mogę się tym natychmiast zając

ech

………………………………………………………………………………………………………………………………………..

gdybym miała drugie życie, to realizowałabym taki projekt:

ludzie bezdomni pochodzą z różnych środowisk, często są mądrzy, mają zawody, ale powinęła im się noga w życiu społecznym

żeby im pomóc odbudować pewność siebie, dobrze by było dać im możliwość pracowania, zarabiania i mieszkania godnie.

wierzę, że przy takim małym wsparciu, mogliby chcieć spróbować jeszcze raz.

może wrócić do rodzin.

może zacząć nowy rozdział.

trzeba by było zorganizować im pracę, płatną, godną.

dobrze by było dogadać się z firmami, które potrzebują pracowników.

ja czasami nie mam tyle siły, żeby podejść do telefonu i załatwić jakąś banalnie prostą sprawę,

dlatego wyobrażam sobie, że bezdomny ma opór, żeby wejść do biura pośrednictwa pracy. może go tam zmierzą nieprzychylnym wzrokiem. może ocenią, może dogadają. może to jest dla niego nie do udźwignięcia. może słyszał odmowę tyle razy, że już brak mu wiary.

dlatego opieka powinna obejmować

1. załatwienie pracy. musielibyśmy mieć bazę – współpracę z biurami pośrednictwa pracy. żeby mieć wiele zawodów do wyboru.

2. mieszkanie z prysznicem, pralką, lodówką. może trzeba zbudować osiedle z kontenerów albo wymyślić inną formułę.

z pomocy mogą korzystać osoby, które chcą, są trzeźwe i które pracują.

3. pomoc psychologiczna jest także w pakiecie.

drugie życie.

a może jednak się uda?

gołąb

to jest bardzo ważne, żeby otaczać się rzeczami pięknymi. ludzie są estetami. potrzebujemy tego. to nam daje przyjemność. to nas zmienia. kształtuje. pamiętam takie zdania: człowiek sam zmienia rysy swojej twarzy – to my ją rzeźbimy naszymi myślami, tym na co patrzymy, tym co my z sobą robimy, co my sobie robimy. róbmy sobie dobre rzeczy.

ten obraz powstał z powodu nadziemskiej energii jaką emanują dzieciaki

w Muminkach mówi się : „dzieciarnia”

kiedyś całą noc jechało się nad morze

autem

wsiadaliśmy około północy, żeby być na rano

i ze świtem

z powiekami, które same się zamykały, robiło się ostatnie kilometry

miedzy polami wysokiego zboża

jechałam alejami starych drzew

dziury w drodze

torba czereśni na siedzeniu obok

bociany na słupach

i dosłownie czułam już morze, że się zbliża

pusto na razie, kierowniczka już gdzieś krąży, ma pokoik z kocami, jakie pamiętam ze schroniska w Karkonoszach,

drzwi z tektury, zawsze te same klamki, w całym kraju te same …

klomby

firanki

dizajn, który kocham i nienawidzę jednocześnie

i wtedy pojawiają się oni – rodzina – linoskoczków

szarańcza

kilka małych zgrabnych ciałek, złożonych z samych mięśni, szczupłych i zwinnych i wszystko się rusza

wieszają się na linach, rozpiętych na huśtawkach, a służących do suszenia prania,

energia narasta

towarzystwo jest wesołe, skacze i buja się i się śmieje

i mają świetnych rodziców, którzy nie komentują, nie przeszkadzają, pozwalają im się bawić, być dziećmi

ta zjawiskowa rodzina spowodowała, ze natychmiast wycykałam wszystkie filmy, jakie miałam w zapasie na całe wakacje

i po kilku godzinach już wiozłam je do wywołania, a oni odjechali,

a ja mam wrażenie, że jesteśmy przyjaciółmi na zawsze

XY trzech pomarańczowych ludzi 140-190 cm zdjęcie we wnętrzach Pracowni Projektowej Plan - Hanisz we Wrocławiu