teraz

Z dzieciństwa pamiętam słuchowisko dla dzieci… Muminki /Teatr

przypomina mi się fragment:  tak jakoś leciało:
„Emma : – to jest teatr, czy przystań ?

Włóczykij: – teatr. teatr. ale co to, właściwie, jest?

Emma – z westchniem:

• nie mam juz do was sił. Teatr, to nie jest ani dom, ani przystań. teatr to jest miejsce, gdzie dowiadujecie się jacy jesteście, jacy byliście i jacy chcielibyście być…”

Sztuka nie jest nikomu do niczego potrzebna. To nie jest przedmiot użytkowy. Sztuka jest na szarym końcu „drabiny pokarmowej”, a jednak jest konieczna do życia. Każde społeczeństwo, plemię, grupa etniczna tworzy sztukę.

Każdy musi zjeść chleb, usiąść na krześle, czasem ładniejszym , czasem mniej ładnym, zrobić sobie przerwę pod nazwą wakacje, doprowadzić do szału sąsiada kupując najnowszy model samochodu i parkując nim tryumfalnie pod domem, ale żeby dojrzeć do takiego stylu życia, być tak ekstrawaganckim, żeby pójść do teatru albo zapragnąć sztuki na swojej własnej ścianie, to już trzeba osiągnąć pewien poziom wtajemniczenia. Mieć potrzeby wyższe. To się albo ma, albo nie ma. Można się też tego nauczyć, tylko trzeba wiedzieć, że się chce łyknąć z tego strumyka.

lubię jak obraz jest po prostu obrazem, nie walczy politycznie, nie komentuje społecznych fobii itd, czasem trzeba powalczyć / mam kilka walczących serii/ , a czasem trzeba po prostu pomalować, popatrzyć, pobyć, odpocząć

mam dość… rzeczy do powiedzenia, ale postanowiłam powiedzieć tylko te pozytywne:

………………….miesiąc temu na hali targowej we Wrocławiu  pani w pasmanterii, gdzie chciałam kupić całą tasiemkę jaka jest, odmówiła i powiedziała, że nie sprzeda mi wszystkiego, bo może ktoś inny przyjść i też potrzebować, więc ona trochę, dla tego w przyszłości, być może potrzebującego akurat tej tasiemki, klienta, zostawi…

…………………….wchodzę do nonetu zapytać o ofertę; tu przemiła pani przez godzinę wyszukuje dla mnie najlepsze opcje i jest absolutnie urocza. kupiłabym wszystko „dla tej pani”, bo z taką osobą przyjemnie się przebywa, taki pracownik to skarb i mam nadzieję, że przed panią z nonetu jest świetlana przyszłość

.………………….kilka dni temu jechałam z dżentelmenem starej daty, który przez całą podróż starał się zabawiać mnie rozmową, starał się wyszukiwać tematy, które mogły mnie, potencjalnie zainteresować, jak np. wydarzenia kulturalne… nie narzucał mi swoich opinii na tematy polityczne, nie podniecał się wibracją swojego głosu i nie żądał ode mnie żebym wysłuchała jego opinii na tematy, dyskutowane szeroko w wiadomościach tvp, tonem nieznoszącym sprzeciwu……. uffffff

jak mogę pomóc? pierwszą świadomą myślą jest myśl o samobójstwie. następujące po niej myśli to walka, szukanie kotwicy, żeby uczepić się fikcji życia, z powracającym nieustannie pytaniem: po co. to miejsce, w którym jesteśmy teraz oboje – jest olbrzymią plażą , na której kolekcjonuję  znaleziska, które wyrzuca mi morze, a ja pokazuję je Tobie, żeby pomóc nam obojgu znieść to kosmiczne zamieszanie, szukające porządku… „kotwice”, powody, które mnie przekonały na moment lub na kilka momentów, żeby nie zrezygnować z uczestnictwa w przejażdżce na karuzeli tego obłędu

łóżka, relaksu …a wszystko to w najlepszym gatunku – jest tylko jedno takie miejsce na ziemi = Galeria Wnętrza

we Wrocławiu na Bielanach/