teraz

malowałam drabinkę = metalowa. wściekle cytrynowa. maleńka drabinka. która wisi od wewnętrznej  strony torów kolejowych. na stacji. między poziomem torów. które są położone niżej. a poziomem platformy. tam gdzie stoją podróżni i czekają na pociąg. na japońskim dworcu. obrazek jest nieduży. 120 cm wysokości 70 cm szerokości. akryl na czarnym aksamicie. rozpiętym na krosnach. to ostatni tytuł na wystawie. tajne wyjście drabinką z podziemi Galerii Miejskiej.

namalowałam bramę – wielką, przesuwną, stalową bramę – która się toczy na rolkach – jest aż  tak ciężka – pomalowana w czarno – żółte pasy bezpieczeństwa – a z prawej dziewczynka ukrywa się za niebieskim fryzbi – wszystko na fluorescencyjnym materiale rozpiętym na krosnach 120 cm wysokości na 190 szerokości  

kochani przyjaciele = ponieważ niektórzy mają czas beztroski tylko w weekend i doszły mnie głosy, że parę osób przyjeżdża z innych miast, oraz głosy, że są osoby, które chcą zobaczyć wystawę i mają luźny dzień tylko w niedzielę…. dla Was ukłon ze strony Galerii Miejskiej! Galeria będzie otwarta w ten weekend:

AKCJA 4 PLUSY:

1+ = weekend

2+ = złota polska jesień

3+ = czas wolny

4+ = wystawa otwarta będzie w ten weekend :

+ w sobotę od 12 do 20

+ w niedzielę od 12 do 20

http://pl.wikipedia.org/wiki/Porozumienie_Bez_Przemocy

kopiuję z wikipedii:

Metoda zakłada, że ilekroć zwracamy się do kogoś lub ilekroć ktoś zwraca się do nas, tylekroć robi to z zamiarem przedstawienia swoich potrzeb, chcąc sprawdzić, czy będziemy w stanie te potrzeby zaspokoić, rzadziej robi to w celu podziękowania nam, za już zaspokojone potrzeby. Potrzeby owe, w zależności czy są zaspokojone czy też nie, wywołują w nas pozytywne lub negatywne uczucia. Sposób, w jaki nauczono nas posługiwać się językiem, zazwyczaj uniemożliwia nam przedstawienie tych potrzeb tak, żebyśmy mieli szanse na ich zaspokojenie, a jeszcze częściej w ogóle nie jesteśmy świadomi tego co czujemy w danym momencie i jakie potrzeby kryją się za tymi uczuciami.

Faza I – empatyczny odbiór komunikatu rozmówcy przy pomocy poniższych elementów PBP:

1. Spostrzeżenia – pytam rozmówcę o konkretne wydarzenia, nie osądzając ani nie krytykując – ten element można pominąć, jeżeli rozmówca oczekuje od nas, abyśmy go tylko wysłuchali.
2. Uczucia – pytam o konkretne uczucia, których domyślam się, że rozmówca doświadcza w obliczu tego, co spostrzegł, za którymi kryją się jego:
3. Potrzeby – pytam o potrzeby, pragnienia, oczekiwania, które domyślam się, że kryją się za uczuciami rozmówcy.
4. Prośby – upewniam się, że rozmówca prosi nas o zaspokojenie swojej potrzeby, nie słysząc w jego słowach tonu żądania – element pomija się, gdy rozmówca oczekuje od nas, abyśmy go tylko wysłuchali.

Faza II – szczere wyrażenie siebie, przy pomocy poniższych elementów PBP:

1. Spostrzeżenia – mówię o tym, co spostrzegam, bez krytyki i osądu – ten element pomija się, gdy chcemy poprosić rozmówcę o to, aby nas tylko wysłuchał (empatia).
2. Uczucia – mówię o konkretnych uczuciach, które pojawiają się we mnie, pod wpływem spostrzeżeń, za którymi kryją się nasze:
3. Potrzeby – wyrażam swoją potrzebę, pragnienie, oczekiwanie, które wywołuje we mnie dane uczucia.
4. Prośby – proszę rozmówcę o konkretne działanie, które mógłby podjąć, aby zaspokoić moją potrzebę, niczego nie żądając – element pomija się, jeżeli chcemy, aby rozmówca nas tylko wysłuchał.

„człowiek wolny to jest taki, który bierze odpowiedzialność za siebie, za swoje myśli, za swoje uczucia i za swoje losy

człowiek zniewolony to taki, który przyczynę swojego stanu ducha, myśli, losu widzi poza sobą, obwinia świat, innych za to co mu się przydarza i jak się z tym czuje”

taki sens wyłowiłam >>>>> ok. 18.55 w II programie polskiego radia ktoś wypowiedział taką myśl.

… hmmm cokolwiek nie napiszę nie odda to prawdy… po 20 tym listopada będzie otwarta niesamowita wystawa – plener, a jakby w salach muzealnych – żywa rdzewiejąca tkanka historii – Krzyżowa – blisko Wrocławia pod samą Świdnicą, koniecznie do zobaczenia – jest też mój drobny udział – architekci Sowa.Szenk, zaprosili malarzy do współpracy – szalony pomysł …

dlaczego morze ?

dlaczego mi jest tak bardzo dobrze nad morzem?

360 stopni czystego arcydzieła? – niczym niezmąconego – gdziekolwiek nie spojrzysz – uczta dla oczu – odpoczynek dla głowy

wszystko piękne

nieopisywalne

zadanie: opisać morze: pokazuje tylko niemoc mowy

od razu lubię osobę, która szanuje tak samo prezesa i szatniarkę… pamiętam taki film, jak czarna sprzątaczka z kilkorgiem dzieci nocuje dyrektora. ..chyba sama śpi w wannie wtedy, bo nie ma dość miejsca w domu, czy go upycha do wanny… jakieś to komediowe ma przechyły… i wprost pomaga mu wyjść z dołka; nabieram olbrzymiego dystansu jak widzę, że ktoś się łasi do ważnych i pozwala sobie na słabszych…